کیفیت دانشگاه نه اتفاقی و نه خریدنی است ، بلکه آموختنی و دست در دست هم ساختنی و اندوختنی است.

رشد و توسعه پایدار هر سازمانی مرهون ارزیابی، تجربه و تحلیل و انجام اقدامات لازم در زمینه عملکرد است. ارزیابی عملکرد به عنوان چراغ راه و هدایت گر کلیه فعالیت های مدیریتی مطرح می باشد. در همین راستا دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته در سال 1391 به منظور ارزیابی، نظارت و ارتقاء کیفیت آموزش و پژوهش، با هدف رشد و شکوفایی و بررسی میزان تحقق اهداف دانشگاه و انتقال استراتژی ها، خط مشی کلان به سطح عملیاتی و نظارت دقیق و مستمر به حسن اجرای امور از سال 1391 زیر نظر ریاست دانشگاه به عنوان یک دفتر مستقل تشکیل و فعالیت خود را آغاز نمود.

                                            ************************************************************

ارزیابی یا ارزشیابی به معنی سنجش میزان پیشرفت براساس اهداف تعیین شده در افراد است، حد فاصله میان وضع موجود تا وضع مطلوب برنامه ها را مشخص می کند. فلسفه این سنجش، وجود اختیار در انجام کار یا عدم انجام فعالیت توسط افراد یا سازمانها و... است. زمانی ارزیابی معنا پیدا می کند که انسان براساس قدرت اختیار نه جبر، توان انجام کاری را داشته باشد وگرنه زمانی که انسان مجبور به انجام کاری باشد که خارج از قدرت و اراده خودش باشد و نتواند از انجام یا عدم انجام آن کار، خودداری کند، دیگر ارزیابی معنی ندارد، این همان فلسفه ارزیابی است که با اختیار انسان همراه و همزاد است. پس ارزیابی با دیدگاه اختیارگرایانه مطابقت دارد نه دیدگاه جبرگرا و تقدیرگرایانه انسان. ارزيابي برنامه اي رسمي از قرن 19 آغاز گرديد ولي از ابتداي پيدايش كلماتي مانند: خوب، عالي و ضعيف انسان به نوعي ارزيابي انجام مي داده است، تمام پيشرفت انسان از زندگي غارنشيني تاكنون محصول ارزيابي مي باشد. امروزه بطور غير رسمي تمامي انسان ها به نوعی، هم دگرارزيابي انجام مي دهند و هم خودارزيابي و اين نياز بشر به ارزيابي را نشان مي دهد و از ابتدائي ترين حركت و افعال ما چه در زندگي خصوصي و چه در امور كاري نياز به ارزيابي دارند.

ملاک توسعه و پیشرفت جوامع قرن 21 وجود متخصصان، اندیشمندان و پژوهشگران کارامد است، وجود این افراد و میزان استفاده از فناوری اطلاعاتی، تولید دانش و پردازش اطلاعات که مرزهای کشور را مشخص خواهد کرد. دانشگاه ها از با ارزش ترين نهادهايي هستند كه جامعه براي پيشرفت و توسعه در اختيار دارد. دانشگاه ها از يك سو حافظ و انتقال دهنده ميراث فرهنگي و ارزش هاي حاكم بر جامعه اند و از سوي ديگر پاسخگوي نيازهاي اجتماعي براي كسب، اشاعه و توسعه دانش و فناوري مي باشند. دانشگاه به عنوان يك نهاد بايد در موقعيت تاريخي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي خودش ملاحظه شود. براي دستيابي به چشم اندازي مناسب از موقعيت كنوني و مسائلي كه دانشگاه هاي كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه پيش رو دارند و يا بايد با آن روبرو شوند لازم است نظام آموزشي عالي بصورت دقيق مورد بررسي قرار گيرد و مؤلفه ها، عناصر و عوامل تأثيرگذار بر آن و سهم هر يك از آنها در اين عرصه مشخص شود. حال این سؤال مطرح است که آیا دانشگاه می تواند اهداف و رسالت های خود را تحقق بخشد؟ با چه معیار و شاخص هایی می تواند راز و رمز این رسالت ها را مشخص نماید؟ پاسخ به این سؤال و سؤالاتی از این قبیل را باید در کیفیت حاکم بر دانشگاه ها و نظام ارزیابی جستجو نمود. بنابراین نظام آموزش عالی باید متوجه نگرانی مربوط به  افت کیفیت باشد و ارزیابی کیفیت آموزشی را در برنامه های خود بگنجاند. این امر، ایجاد و سازوکاری برای ارزیابی مستمر کیفیت در ساختار آموزش عالی را ضروری می نماید. ارزیابی در آموزش عالی را می توان فرایند منظم و مستمر گردآوری داده ها و اطلاعات درباره تدریس، یادگیری، برنامه درسی، ساختار و اثربخشی سازمانی، بازنگری درونی و ساز وکار کنترل کیفیت تعریف کرد.

از نظر یونسکو کیفیت در آموزش عالی مفهوم چند بعدی است که به میزان زیاد به وضعیت محیطی نظام دانشگاهی، ماموریت یا شرایط و استانداردهای رشته دانشگاهی بستگی دارد. ارزیابی کیفیت نظام آموزش عالی فرایندی است که به تعیین، تهیه و گردآوری داده ها و اطلاعات برای قضاوت و تصمیم گیری درباره میزان تطابق عناصر نظام مورد ارزیابی با الزامات می پردازد.



اطلاعیه ها (بایگانی)